قله بند عیش با ارتفاع تقریبی 2770 متر از سطح دریاهای آزاد در شمال غرب شهر تهران قراردارد. قله ذوزنقه‌ای شکل آن که با صخره‌های موازی در جنوب تاج و یال غربی آراسته شده به سادگی از تهران قابل تشخیص است. مسیر رسیدن به این قله در امتداد رودخانه حصارک می‌باشد و در فصل بهار زیبایی خیره کننده‌ای دارد. دره حصارک واقع در شمالغرب تهران، از مسیرهای کمتر شناخته شده در کوهستان شمال تهران است. مسیر دره حصارک، که از شمالغرب محله حصارک در ارتفاع 1670 متری شروع شده و در یک مسیر کم شیب تا آبشار حصارک ادامه دارد. پیاده‌روی از ابتدای دره تا پای آبشار کمتر از یک ساعت زمان می‌برد. مسیر بعد از آبشار کمی ناهموار است. مسیر قله بند عیش، که از بالای محله حصارک شروع شده و در ادامه با عبور از بالای دره حصارک در نهایت به قله بند عیش به ارتفاع 2760 متر ختم می‌شود.
همچنین در انتهای دره چشمه پر آبی وجود دارد که محل مناسبی برای استراحت است.
گزارش برنامه صعود به قله بند عیش
تاریخ برگزاری
98.2.6
سرپرست برنامه
محمدرضا جعفری
دستیار
نفیسه گلستانه فر
امداد
دکتر حامد توکلی
سایر شرکت کنندگان
سوگل مجیدی
متینه نامدار
سمانه احمدی
مهدی رضوی
فرزاد بازرگان
زهرا نعمت الهی
مهناز نوری زاده
شرح برنامه
صبح روز جمعه راس ساعت 6:30 همه شرکت کنندگان در ایستگاه اتوبوس دانشگاه آزاد اسلامی جمع شدند. بعد از اینکه دوستان محل پارک مناسبی را برای خودروهای خود پیدا کردند، مراسم معارفه برگزار شد. مسیر خود را از کوچههای حصارک ادامه دادیم و ساعت 7 از خیابان گلوتنگه وارد دره حصارک شدیم. برای پیمایش این دره دو مسیر وجود دارد. مسیری اول که از کف رودخانه می‌گذرد و کمی باریک و ریزشی است و نیاز دارد چند بار از عرض آب رد شوید، و مسیر دیگری که کمی بالاتر و سمت شرق روخانه قرار دارد. این مسیر کمی عریض‌تر و هموارتر است و توسط موتورسواران مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای رفت از مسیر کف دره استفاده کردیم. حدود ساعت نه و نیم در جای همواری در میانه راه توقف کردیم و در کنار یکدیگر به صرف صبحانه پرداختیم. در همین حال برف اندکی شروع به بارش کرد که به زیبایی منطقه افزود. در بخشی از مسیر که کمی باریک و ریزشی بود به پیشنهاد دکتر توکلی با استفاده از طنابچه انفرادی کارگاهی ایجاد شد و دوستانی که به تازگی وارد عرصه کوهپیمایی شده بودند با حمایت از این معبر عبور کردند و باری دیگر ضرورت به همراه داشتن طنابچه انفرادی حتی در یک برنامه کوهپیمایی ساده بر دوستان تکرار شد. حوالی ساعت 10:30 به چشمه انتهای دره رسیدیم. در کنار چشمه یک استخر آب و یک خانه روستایی و سرویس بهداشتی قرار دارد. بعد از استراحت اندکی در کنار چشمه از یال غربی مسیر قله را پیش گرفتیم. حوالی ساعت 12 به انتهای یال رسیدیم. دقت کنید پاکوب در انتهای یال تمام می‌شود و از آنجا به بعد باید دست به سنگ شد. به موازات دیواره سنگی از ردپای کوهنوردانی که به دنبال بهترین مسیر صعود می گشته‌اند پاکوبی شکل گرفته است که راه به جایی نمی‌برد. خوشبختانه از ابتدای مسیر دست به سنگ، سنگ چین‌هایی درست شده است که مسیر درست را به کوهنوردان نشان می‌دهد. حوالی ساعت 12:30 بر روی قله ایستادیم و بعد از استراحت و گرفتن عکس یادگاری مسیر بازگشت را در پیش گرفتیم. برای جلوگیری از یکنواختی یال شرقی را برای بازگشت بر گزیدیم. هنگامی که به چشمه رسیدیم، یکی از شرکت کنندگان از درد زانو رنج می‌برد، در اینجا مسئول امداد تیم، جناب آقای دکتر توکلی، زانوی ایشان را بررسی کردند و با بستن باند کشی وضعیت ایشان را بهبود بخشیدند. با توجه به خستگی بعضی شرکت کنندگان بعد از چشمه هم مسیر هموارتر و عریض‌تر را پیش گرفتیم. انتهای این مسیر به دانشگاه آزاد اسلامی می‌رسد. متاسفانه پیمودن مسیر طولانی به مدت یک ساعت بر روی آسفالت کمی خسته کننده بود. نهایتا ساعت 17 از درب اصلی دانشگاه خارج شدیم و برنامه خاتمه یافت.
در این برنامه علی رقم اینکه اکثر شرکت کنندگان برای اولین بار با یکدیگر آشنا می‌شدند، از همان ابتدا جوی صمیمی بین شرکت کنندگان شکل گرفت و یکدیگر را در مسیر صعود و فرود بسیار یاری کردند. جای دارد از همکاری تک تک شرکت کنندگان سپاسگزاری کنم.
محمدرضا جعفری
