صعود به قلل لتمال و آسیاب باد

به نام خالق کوهستان 

طبق برنامه اعلام شده از سوی باشگاه قرار شد اعضای گروه راس ساعت ۶ صبح با وسایل نقلیه شخصی در پارکینگ شماره ۴ بوستان آبشار تهران حاضر باشند. بعد از تکمیل شدن اعضای گروه و حضور غیاب افراد توسط سرپرست، برنامه آغاز شد.

هوا تاریک بود اما مسیر آسفالت از بالای آخرین پارکینگ کاملا مشخص بود و نیازی به استفاده از چراغ پیشانی نبود. ابتدا هوا کمی سرد بود و نم نم باران می زد و اعضای گروه لباس های گرم به تن داشتند. آفتاب کم کم رخ زیبایش را از لابلای ابرها نمایان می کرد و طلوعی چشم نواز را به تصویر می کشید. با گذشت حدود ۲۰ دقیقه از آغاز برنامه و گرم شدن بدن، با توصیه سرپرست افراد گروه تصمیم به کم کردن لباس های خود گرفتند و پس از آن برنامه به سرعت ادامه پیدا کرد.

از بالای پیچ های ابتدایی مسیر، تصویر زیبای دریاچه چیتگر با برج های اطراف آن با وجود مه صبحگاهی بسیار زیبا بود. کم کم وارد ابتدای یال غربی قله آسیاب باد شدیم بعد از مدتی در بالای شیب جایگاه مسطحی بود که به اعضای گروه ده دقیقه فرصت استراحت و خوردن صبحانه مختصر دست داد.

سپس یال صعود را ادامه دادیم. با توجه به شیب زیاد مسیر، ادامه پیمایش  آهسته و پیوسته صورت گرفت تا تمام افراد گروه حتی با سطح توانایی کمتر بتوانند بدون مشکل از صعود خود لذت ببرند. اما دو نفر از اعضا به دلیل مشکل ضعف بدنی بعد از دوره نقاهت کرونا ازهمراه شدن با گروه انصراف دادند و بقیه همنوردان به ادامه مسیر که مشخص و دارای پاکوب بود پرداختند.
با وجود پیش بینی های مختلف مبنی بر وجود بارندگی در روز جمعه، افزایش سرعت باد و کاهش دما، هوا بسیار دلچسب و مطبوع بود و از آن روزهای تهران با آسمانی آبی و پاک محسوب می شد.

روی یال شرقی، قله آسیاب باد هم از دوردست قابل رؤیت بود. گروه به پیمایش ادامه داده تا در نزدیکی قله به یک مسیر مسطح رسیدیم که سمت شمال آن قله های بند عیش و پهنه حصار با پوششی از برف، خودنمایی میکردند. در سمت غرب هم قله لتمال مشاهده می شد. در ساعت ۹:۴۲ به قله لتمال رسیدیم. وزش باد سرعت گرفته بود، چندین عکس گروهی را به یادگار ثبت کردیم و بعد از آن به سمت قله آسیاب باد حرکت کردیم.

قبل رسیدن به جانپناه امید، بلندترین صخره که قله محسوب می شد، دست به سنگ شدیم با هدایت سرپرست برنامه، و بعد ثبت عکس گروهی بعد از مدت کوتاهی ساعت ۹:۵۰  به قله آسیاب باد رسیدیم و جان پناه امید با شکل و شمایل خاص دیده  می شد.

این جان پناه یادبودی برای گرامیداشت آتش نشان فداکار "امید عباسی" است که جان کودکی را از آتش نجات داد. جانپاه امید بیش از ۲۰ مترمربع وسعت دارد و برای ساخت آن از مصالح طبیعی استفاده شده که به دلیل سازه ای به "نمای ابرخشت" نیز معروف است.

افراد زیادی روی قله مشغول عکاسی و برخی در حال استراحت بودند. تیم ما هم بعد از ۳۰ دقیقه استراحت و گرفتن عکس گروهی به حرکت خود به سمت پایین ادامه داد از همان مسیر، ساعت ۱۳ به محل پارک خودروها رسیدیم.

شرکت کنندگان (آقایان و خانمها): شاهین حافظی، فرانک سعیدی، محبوبه زارع، اردلان عمادزاده، مینا اسدی، ستاره حاجی زاده، حمید امیری، نادیا ساکت، محمد رضا الماسی، محمد ابطحی، محمد جواد ظفری