صعود بهاره به قله دماوند از جبهه جنوبی

گزارش صعود بهاره به قله دماوند

تاریخ برگزاری
98.2.12-13

سرپرست
محمدرضا جعفری

مربی
مهندس روح اله علی اکبری

امداد
دکتر حامد توکلی

سایر شرکت کنندگان
دانیال دلاوری
خشایار کریمی
مهدی رضوی
شوبو بایزیدی

شرح برنامه
چهارشنبه عصر حدود ساعت 7، اعضای شرکت کننده با ماشین شخصی به طرف قرارگاه فدراسیون از تهران عازم پلور شدند، مسیر ترافیک زیادی داشت و پس از حدود 3 ساعت به قرارگاه فدارسیون رسیدیم. خود قرار گاه بسیار شلوغ بود و تیم‌های خارجی زیادی جهت اسکی و صعود به قله باشکوه دماوند مستقر بودند، سرپرست برنامه جناب آقای رضا جعفری اعلام کردند که ساعت 5:30 صبح با ماشین هماهنگ شده که گروه را به دوراهی معدن انتقال دهد. بعد از صرف شام خوابیدیم که فردا حدود ساعت 4 جهت صرف صبحانه و کوله بندی آماده شویم.
پنجشنبه صبح حدود ساعت 7 صبح در دوراهی معدن از ماشین پیاده شدیم و به طرف بارگاه سوم به حرکت افتادیم سرعت حرکت تیم خوب بود و حدودا هر یک ساعت تیم جهت صرف تنقلات و استراحت توقف کوتاهی داشت. مسیر برف کوبی زیادی نداشت اگرچه حجم برف زیاد بود ولی به دلیل یخ زدگی برف، فرورفتن در برف به ندرت اتفاق می‌افتاد. پس از رسیدن به گوسفندسرا استراحت کوتاهی داشتیم و دوباره مسیر را ادامه دادیم در طول مسیر با چند شرپا که با سرعت وسایل و بارهای تیم‌های خارجی رو حمل می‌کرند روبرو شدیم.
خوشختانه در ادامه مسیر مشکل خاصی پیش نیامد ولی با راهنمایی مربی برنامه، تیم به دو گروه تقسیم شد یک گروه با سرپرست برنامه سریعتر به طرف بارگاه سوم روانه شد و تیم بعدی با راهنمایی مربی برنامه با فاصله کمی از گروه اول به حرکت ادامه داد.
دلیل این تقسیم بندی به نظر می رسید کندتر شدن سرعت صعود جهت جلوگیری از ارتفاع زدگی احتمالی اعضایی بود که اولین صعودشان به قله دماوند را داشتند.
به یاری خداوند تیم اول پس از شش ساعت به بارگاه سوم رسیدند و ساعتی بعد تیم دوم هم به آن‌ها ملحق شدند. در بارگاه سوم سرپرست وضعیت اعضای تیم را بازرسی کرد و حال ایشان را جویا شد. بعد از کمی خوردن تنقلات و استراحت، تیم جهت هم هوایی با بستن کرامپون‌ها به فاصله حدود چند صد متر بالاتر از بارگاه رفته و نکاتی در خصوص نحوه صعود، تراورس و فرود از یحچال، انواع گره‌های پر کاربرد و نحوه ترمز کردن با کلنگ، را مرور کردند. همچنین در خصوص مسیر صعود که یخچال جنوبی انتخاب شده بود و نحوه هم طنابی نکاتی به اعضای تیم آموزش داده شد.
سپس تیم جهت صرف شام و استراحت به بارگاه سوم برگشت، با هماهنگی سرپرست یک اتاق 6 تخته برای استراحت اعضای تیم تدارک دیده شده بود که تجربه استراحت در اتاق شخصی بسیار بهتر از استراحت در سالن عمومی بارگاه سوم می‌باشد.
با توجه به محدودیت اعضای تیم در خصوص برگشت زودتر به تهران، مربی و سرپرست برنامه تصمیم گرفتند زمان حرکت از بارگاه سوم به طرف قله حدود 3 بامداد روز جمعه باشد. البته این ساعت حرکت با توجه به بادهای صبحگاهی دماوند کمی عملگرا انتخاب شده بود.
حدود ساعت 1 بامداد تیم مطلع شد وزش باد زیاد است و به همراه برف می‌باشد، همچنین سرپرست برنامه اعلام کردند که سرعت وزش باد رو به افزایش است و تا حدود 40 کیلومتر بر ساعت خواهد رسید و تیم در یک حالت انتظار ماند!
حدود ساعت 4:30 صبح متوجه شدیم که یک تیم روسی قصد دارد از یخچال صعود کند و همین موضوع باعت دلگرمی بیشتر اعضا جهت صعود شد، با مشورت مربی و سرپرست برنامه مقرر شد دو نفر از اعضا (خانم بایزیدی و آقای داوری که آمادگی و تجربه بهتری داشتند) به سرپرستی آقای علی اکبری صعود را با سرعت بیشتری آغاز کنند و بقیه اعضا حدود ساعت 6 صبح صعود به قله را شروع نمایند.
تیم اول حدود ساعت 5:30 حرکت به سوی قله را از مسیر یخچال جنوبی آغاز کرد، سرعت باد با روشن شدن هوا کمتر شد، و صعود بسیار لذت بخشی را برای تیم رقم زد، فقظ بدلیل شیب تند و سختی بیشتر صعود از یحچال تیم کند جلو می رفت و حدود ارتفاع 5300 تیم، و حدود ساعت 11:30 صبح به چند دلیل تصمیم به برگشتن گرفت، مهمترین دلیل عدم وقت کافی جهت برگشت به تهران بود که مقرر شده بود تیم تا ساعت 12 ظهر در هر نقطه از کوه صعود را متوقف نمایید و به طرف پایین برگردد. علاوه بر این تیم بیشتر مشتاق آموزش بود و مربی برنامه پیشنهاد تمرین بیواک در شیب تند یحچال در ارتفاع بالا را دادند که اعضای تیم استقبال کردند. و با کندن برف به ابعاد حدود 70 سانتی متر عرض و عمق حدود 100 سانتی متر نحوه بیواک در ارتفاع بالا و شیب یخچالی را آموزش دیدند.
پس از گرفتن عکس و فیلم تیم اول به طرف بارگاه سوم بازگشت و حدود ساعت 13:30 به تیم اول که تا ارتفاع 4700 صعود کرده و به بارگاه بازگشته بودند ملحق شدند.
هنگامی که تیم دوم به بارگاه رسید، متوجه درخواست کمک کوهنوردان روسی شد که ساعت 4:30 بارگاه سوم را ترک کرده بودند. متاسفانه یکی از اعضای این تیم به هنگام صعود به دلیل وزش شدید باد تعادلش را از دست داده بود و ارتفاعی ده متری را صقوط کرده بود و مسافت زیادی را بر روی یخچال سرخورده بود. ایشان توسط همنوردانش بر روی یک کوله پشتی قرارداده شده بود تا بارگاه سوم روی برف کشیده شده بود. متاسفانه این تیم بدون راهنما به ایران و قله دماوند سفر کرده بودند و از برانکار واقع در ارتفاع 4600 متری اطلاعی نداشتند. هنگامی مسئول امداد تیم، دکتر توکلی، به بالین کوهنورد حادثه دیده روس رسید ایشان را معاینه و مداوا را آغاز کرد. بر روی شکم و پشت این کوهنورد زخم‌های متعددی وجود داشت، می‌لرزید و از درد زانو رنج می‌برد. همنوردان او کمی شکه بودند و نمی‌دانستند چه کنند و صرفا او را با کیسه خواب پوشانده بودند. بعد از معاینه لباس‌های خیس او عوض شد، زخم‌ها پانسمان و زانوی او با باند کشی بسته شد. سپس با تماس با دکتر مساعدیان و آقای لشکری و باربرهای مستقر در منطقه تمهیدات لازم جهت انتقال تیم حادثه به پلور اندیشیده شد.
پس از استراحت و صرف نهار کلیه اعضای تیم حدود ساعت 15:30 به طرف دو راهی معدن عازم شدند، مسیر فرود مجددا از دامنه‌های برفی انتخاب شد. و پس از حدود 3 ساعت در دو راهی معدن ماشین هماهنگ شده بود و کلیه اعضا به سلامت سوار ماشین شدند و به سوی قرارگاه فدراسیون در پلور روانه شدند. پایان برنامه در قرارگاه پلور اعلام شد.