به هفت قله بلند قله‌های هفت قاره روی کره زمین هستند، اصطلاحاً هفت قله گفته می‌شود. نخستین بار در دهه ۱۹۸۰ از سوی ریچارد باس لیست هفت قله ارائه شد و مسنر نیز بعد از او با کمی تغییر، لیست دوم از این قله‌ها را تهیه و منتشر کرد. در حال حاضر لیست ارائه شده توسط مسنر، کوهنورد به نام ایتالیایی بیشتر مورد توجه کوهنوردان است.
اگرچه صعود به بلندترین قلل قاره‌های جهان جزء برترین فعالیت‌های کوهنوردی به شمار نمی‌آید، اما فعالیتی است که توانسته طی سال‌های اخیر ماجراجویان و گردشگران زیادی را که عمدتاً در عرصه کوهنوردی فنی جایی ندارند به سوی خود جلب نماید. در حالی که تاکنون 29 نفر توانستند بر فراز چهارده قله بالای هشت هزار متر دنیا بایستند، اما آمار فاتحان هفت قله بیش از یکصد نفر می‌رسد که نامدارانی چون مسنر و پارک یانگ کره‌ایی هشتمین فاتح هشت هزارمتری و نخستین فاتح گراند اسلم (صعود به ۱۴ قله هشت هزارمتری و پیمایش قطب شمال و جنوب را گراند اسلم کوهنوردی می‌گویند) هم به چشم می‌خورد.
فهرست قلل هفت‌گانه به ترتیب ارتفاع
|
قله |
ارتفاع (متر) |
قاره |
کشور |
اولین صعود موفق |
|
8848 متر |
آسیا |
نپال/چین |
1953 |
|
|
آکونکاگوا |
6962 متر |
آمریکای جنوبی |
آرژانتین |
1897 |
|
دنالی (مک کینلی) |
6195 متر |
آمریکای شمالی |
آلاسکا |
1913 |
|
کلیمانجارو |
5963 متر |
آفریقا |
تانزانیا |
1889 |
|
البروس |
5633 متر |
اروپا |
روسیه |
1874 |
|
کوه وینسون |
4897 متر |
قطب جنوب |
ندارد |
1966 |
|
هرم کارستنز |
4884 متر |
اقیانوسیه |
اندونزی |
1962 |
|
کوسیوسکو |
2228 متر |
اقیانوسیه |
استرالیا |
1840 |
ریچارد باس، یک تاجر و کوهنورد آماتور، با هدف صعود به بلندترین کوه در هر یک از هفت قاره دنیا، از جمله استرالیا سرزمین اصلی خود، چالشی تازه ایجاد کرد. او دیوید بریشرس را به عنوان راهنما در کوه اورست که سخت‌ترین کوه در میان هفت قله است را استخدام کرد. او اورست را در تاریخ 30 آوریل 1985 به اتمام رساند و کتاب هفت قله را در سال 1986 نوشت.
رینهولد مسنر، در فهرست باس تجدید نظر کرد. وی با استفاده از تعریف گسترده‌تر از قاره اقیانوسیه و هرم کارستنز را جایگزین کوه کوسیوسکو در استرالیا کرد. پت مورو اولین انسانی است که براساس فهرست مسنر در 7 می سال 1986 به هفت قله صعود کرد.
قله اورست (Everest) با ارتفاع 8848 متر واقع در کشورهای نپال و چین نه تنها مرتفع‌ترین قله آسیا بلکه مرتفع‌ترین قله جهان نیز می‌باشد. ادموند هیلاری و تنزینگ نورگی در سال 1953 موفق شدند برای اولین بار از بلندترین نقطه زمین نظاره‌گر هستی باشد.
کلیمانجارو (Kilimhnjaro) با ارتفاع 5895 متر بلندترین قله آفریقا نام دارد. این قله در یکی از زیباترین مکان‌های روی کره زمین در نزدیکی مرز کنیا و داخل خاک تانزانیا قرار دارد. کلیمانجارو قله‌ای فنی نیست و هر کوهنورد در وضعیت فیزیکی متوسط و با مقداری صبر و اندکی دلار می‌تواند به این قله دست یابد. میر (Meyer) و لودویک پورشلر (Purtscheller) اولین کوهنوردان غربی بودند که در سال 1889 این قله را صعود کردند.
اکثر کوهنوردان قله البروس (Elbrus) با ارتفاع 5642 متر که در روسیه و در خاک اروپا قرار دارد را به عنوان بلندترین قله اروپا به شمار می‌آورند. لیست‌های باس و مسنر نیز هر دو این گفته را تایید می‌کنند. البروس دارای دو قله شرقی و غربی است، قله اصلی در طرف غرب با ارتفاع 5642 متر و قله فرعی با 21 متر اختلاف ارتفاع نسبت به قله اصلی در طرف شرق قرار دارد. صعود این قله دشوار نیست و تا ارتفاع 3500 متری نیز تراموا وجود دارد. در سال 1868 برای اولین بار قله فرعی صعود شد و شش سال بعد کوهنوردان بر فراز قله اصلی ایستادند. اختلاف نظر در تعیین مرز آسیا و اروپا باعث شده که در معرفی بام اروپا اختلافاتی به وجود آید. عده‌ای قله 4810 متری مون بلان (Mont Blanc) از قلل رشته کوه آلپ در مرز کشورهای فرانسه و ایتالیا را مرتفع‌ترین قله قاره سبز می‌دانند.
قله هرم کارستنز (Carstensz Pyramid) یا پونچاک جایا (Puncak Jaya) با ارتفاع 4884 متر اگر چه از نظر تقسیمات سیاسی داخل خاک کشور اندونزی قرار دارد اما از نظر زمین شناسی جزء فلات قاره استرالیا می‌باشد و همین باعث شده تا مسنر برخلاف لیست "باس" این قله را به عنوان بلندترین قله اقیانوسیه معرفی کند. باس در لیست خود قله کوزیوسکو (Kosciuszko) با ارتفاع 2228 متر را بلندترین قله قاره استرالیا می‌داند.
قله مرموز پیرامید با دیواره‌ها و صخره‌های تیز در میان جنگل‌های انبوه منطقه "پاپوآی" را می‌توان فنی‌ترین قله در میان هفت قله به حساب آورد که به دلیل بی‌ثباتی سیاسی تا به حال تعداد معدودی از کوهنوردان آن را صعود کرده‌اند. به خاطر نزدیک بودن این کوه به خط استوا تقریباً در تمامی فصول سال در آن بارندگی وجود دارد و بادهای شدید کوهنوردان را در هنگام صعود به شدت تحت فشار قرار می‌دهد. در نزدیکی قله نیز همیشه باید انتظار کولاک شدید را داشت. چهار کوهنورد در سال 1962 برای اولین بار آن را صعود کردند.
امروزه صعود کنندگان قلل هفت‌گانه ترجیح می‌دهند هر دو قله این منطقه را صعود نمایند تا شک و شبهه‌ای به وجود نیاید.
کوه وینسون (Vinson) با ارتفاع 4897 متر، 21 کیلومتر طول و 13 کیلومتر عرض در انتهای زمین و در قطب جنوب می‌باشد. این قله در سال 1957 توسط آمریکایی‌ها کشف شد و در سال 1966 یک گروه مرکب از باشگاه کوهنوردی آمریکا و بنیاد ملی علوم برای اولین بار آن را صعود کردند.
دنالی (Denali) یا مک کینلی (McKinley) با ارتفاع 6194 متر در قلب آلاسکا مرتفع‌ترین قله آمریکای شمالی می‌باشد. این کوه سردترین کوه جهان به شمار می‌آید و در عین زیبایی بسیار خطرناک است. سرما و موقعیت جغرافیایی این قله باعث شده تا صعود آن بسیار سنگین‌تر از قله‌های همانند و هم ارتفاعش در هیمالیا باشد. چهار کوهنورد در هفت ژوئن 1913 برای اولین بار دنالی را صعود کردند.
آکونکاگوا (Aconcagua) با ارتفاع 6962 متر در مرز شیلی در کشور آرژانتین نه تنها مرتفع‌ترین قله آند و آمریکای جنوبی، بلکه بلندترین نقطه در خارج قاره آسیا به شمار می‌آید. ماتیاس زوبریگن (Mathias Zurbriggen) در سال 1897 برای اولین بار این قله را صعود کرد. برای رسیدن به قله مسیرهای متفاوتی وجود دارد. از مسیر نرمال آن بدون نیاز به کرامپون بعد از حدود هفت ساعت به قله خواهید رسید. ارتفاع، سرما و بادهای شدید جان کوهنوردان را در این کوه به شدت تهدید می‌کند اما اساساً دست کم گرفتن این قله دلیل اصلی صدمات جدی و مرگ در مسیر نرمال صعود است.
منبع: وبسایت کوهنوردان زرتشتی ایران